Englevinger

‘…din engel meg bevare…. ‘Kjære Gud jeg har det godt’ var den første kveldsbøna. Så lærte eg ‘Nu lukker seg mitt øye’. Det blei favoritten. Det var så høgtideleg vakkert med ‘nu’. Det ordet hørte ikkje med i daglegvokabularet vårt… for meg er ordet framleis litt meir kristeleg enn nå eller no.Vi tenkte vel ikkje alltid så nøye over kva vi sa i kveldsbøna ‘ nu lukker seg mitt øye’….uansett… med tanke eller utan ….’…din engel meg bevare…’ det var ganske enkelt slik det var. Englane var heilt virkelege vesen. Eg samla på glansbilder då eg var lita … har ikkje heilt slutta enno…. Best likte eg dei med berre ansikt og vengjer …og bølgjande lyst hår….med gullstrø! På søndagsskulen fekk vi små bibelkort, det vakraste var det med guten ved vannkanten og engelen bakom…….Det var lettare å forstå englane før… då vi ikkje forstod så mykje.

Englar…..
Dei finst tilogmed på høglys dag
ein møter dei helst
når sinnet er stemt
i ein eigen toneart
Ofte sit han oppi bakken oppfor vegen
to millimeter opp i lufta
Du går vidare
med englemøtet i sinnet
og nikkar venleg
til kjende og ukjende vener
…og engelen slèr følgje med deg
vidare…